Podrodzaj Haploxylon

Pinus cembra — Sosna limba. Pochodzi z Europy, występuje w Alpach i Karpatach, w Polsce rośnie w Tatrach. Wysokość 10-i-15 m, rzadko 20 m. Średnica korony 3-7 m. Korona typowo jajowata, gęsta i ciemna. Pień lekko zbieżysty. Kora brunatnobrązowa, głęboko, nieregularnie spękana. Konary liczne, osadzone prostopadle do strzały, gęste, tworzą koronę podobną kształtem do limbowej szyszki. Pędy roczne gęsto pokryte rudawymi włoskami. Igły cienkie, długości 6-10 cm, miękkie, po pięć na krótkopędzie, piłkowane, ciemnozielone, od wewnątrz białawe. Szyszki tępo jajowate, długości 6-8 cm, z odgiętymi końcami łusek, cynamonowobrązowe, dojrzewają w trzecim roku, opadają i rozsypują się. Nasiona duże, w kształcie płaskawych orzeszków, bez łusek. Sosna limba rośnie dobrze na glebach średnich (gliniasto-piaszczystych), nawet lekkich, nie lubi gleb ciężkich, podmokłych. Odporność na mróz zupełna. Gatunek światłolubny, w cieniu nie wykształca prawidłowej korony. Odporność na klimat miasta oraz zanieczyszczenia atmosferyczne w okręgach przemysłowych średnia, nad morzem i w górach rośnie szybciej. Sosna limba ma bardzo charakterystyczny pokrój o ciemnej sylwetce, nadaje się do zestawień kontrastowych w grupach. Ma ona duże możliwości zastosowania w budownictwie górskim. Drzewo w górach pod ochroną. Pinus peuce — Sosna rumelijska. Pochodzi z półwyspu Bałkańskiego, głównie z części południowej. Wysokość 10-20 m. Średnica korony 4-8 m. Korona stożkowata lub walcowata, gęsta. Kora brunatnobrązowa, płytko, podłużnie spękana. Gałęzie krótkie, grube, sztywne, osadzone prawie prostopadle do osi, pędy grube, gładkie, pąki żywicowane. Igły po pięć, długości 44-7 cm, sztywne, na brzegach piłkowane. Szyszki długości 10-4-15 cm, proste, szerokie, o dużych łuskach i tarczkach,, barwy żółtawobrązowej, nasiona małe. Wymagania glebowe jak innych sosen; odporność na mróz dostateczna, odporność na klimat miasta średnia.