Lilia biała

Lilium candidum — Lilia biała. Pochodzi z Europy południowej. Znana u nas najdawniej, często uwieczniana na obrazach kościelnych. Wysokość 100-550 cm. Kwiaty białe, rozmieszczone na szczycie pędu po 6-20 sztuk, pachnące, przeważnie 5-płatkowe, płatki długości 5-8 cm. Kwitnie w czerwcu—lipcu. Lilię białą rozmnaża się z cebul przybyszowych i przez sadzonkowanie łusek. Jesienią wypuszcza liście odziomkowe, które pozostają na zimę. W bezśnieżne zimy może wymarznąć, toteż sadzi się ją zwykle wcześnie w sierpniu, na początku września, na głębokość ok. 15 cm, w rozstawie 30X40 cm, przeważnie na rabaty jednorodne. Przy sadzeniu w zwartych grupach parkowych stosuje się odległości 20 cm. Cebule pozostawia się na miejscu wysadzenia zwykle przez kilka lat. Lilia biała często jest opanowywana przez choroby wirusowe i przez mączniaka oraz przez mszyce. Z chorobami walczy się stosując opryski preparatami miedziowymi, przeciw mszycom stosuje się środki fosforoorganiczne.