Abies veitchii

Abies veitchii — Jodła Veitch’a. Pochodzi z Japonii środkowej, gdzie rośnie w górach na wyspie Hondo. Wysokość 10-15 m (w Japonii do 25 m). Średnica korony 4-5 m. Korona wąska, gałęzie krótkie, gęsto osadzone, podkreślają wyraźnie sylwetkę drzewa. Kora na pniu gładka, szara, tworzy wyraźny kontrast z ciemnozielonym igliwiem. Pędy brązowe, pokryte krótkimi włoskami. Pączki kuliste, czerwonawe, silnie żywicowane. Igły długości 2-3 cm, równowąskie, z małym wcięciem na wierzchołku, od góry ciemnozielone, błyszczące, od spodu kredowobiałe, elastyczne, zginane nie łamią się, gęsto osadzone na pędzie, nieco łukowato wygięte ku górze, na pędach bocznych zwykle rozchylone na boki w kształcie litery V, w partiach nasłonecznionych okrywają cały pęd i są najeżone, zwłaszcza na końcach gałęzi i w części górnej drzewa. Szyszki cylindryczne, długości 5-7 cm, młode ciemnozielone z wystającymi końcami łusek wspierających (cecha charakterystyczna). Jodła Veitch’a rośnie dobrze na różnych typach i rodzajach gleb o odczynie alkalicznym (wapień). Jest ona odporna na mróz; może być sadzona w dzielnicach zachodnich, jak również i centralnych kraju. Rośnie dobrze w stanowiskach słonecznych i półcienistych, lecz sylwetka jej nie jest tak wyraźna. Dzięki ładnemu pokrojowi i ciemnej sylwecie powinna być sadzona pojedynczo lub w małych grupach, na tle jasnych grup parkowych i jasnych ścian domów.